اثر تازه کاوه صباغ زاده فیلمی سرخوشانه و شوخ و شنگ است.”ایتالیا ایتالیا” با آغازی سریع و تازه که مخاطب را مجاب به همراهی می کند، در میانه دچار افتی محسوس می شود و در پایان به طرزی کلیشه ای و نه چندان غیر قابل پیش بینی به پایان می رسد. "ایتالیا ایتالیا" اما آنی دارد که باعث می شود همراهی با فیلم امری دوست داشتنی تبدیل شود. شاید این ویژگی برای دو دسته از مخاطبان فیلم برجسته تر از سایرین باشد.اول برای دسته ای که نوستالژی سینما ، فیلم های کلاسیک، فیلم نوآر و حتی ارجاعات سینمایی به فیلم های کالت سینمای خودمان(مثل هامون و ...) جذاب و هیجان انگیز است و دیگری دسته ای که علقه و نزدیکی قابل اعتنایی به فرهنگ و مختصات فکری و فرهنگی ایتالیای دارند. در همین مسیر حضور برخی از چهره های سینمایی با هویت و شخصیت واقعی خودشان و ایجاد لحظات کمیک بر مبنای مراودات پشت صحنه سینما همزمان کارکردی کمیک و جذابیت آفرین داشته و از سوی دیگر موجب افتادن ریتم فیلم و طعنه به شعار و کلیشه زدنش شده است.
به بیان بهتر صباغ زاده به سبکی ژرونالیستی سراغ فیلمسازی آمده و با تکیه بر تکه های متنوع پازل ذهنی مخاطب و حتی ارجاع به رخدادهای حاشیه سازانه سینمایی چند سال اخیر، تلاش کرده تا با مشارکت مخاطب اثری فرح بخش را ارائه کند.اما وجه همراهی برانگیزاننده این فیلم دقیقا در دل شوخی ها و موقعیت های دو نفره ای است که میان "حامد کمیلی"(نادر) و "سارا بهرامی" (برفا) به عنوان زوج اصلی داستان فیلم و یا هر یک از آنها با یکی از شخصیت های فرعی اثر رخ می دهد.
از دیگر سو بهره گیری از موسیقی ایتالیایی و بهره مندی جدی از کارکرد فضای ویدیو کلیپ گون و موزیکال در فیلم باعث شده تا گه گاه به مدد این تمهید خستگی جریان روایی فیلم در میانه کار به چشم نیاید و مخاطب به دنیای سرخوش فیلم بازگردد.از دیگر سو بهره گیری از تصاویر آرشیوی برای نمایش دادن فضای ذهنی شخصیت ها که جنبه فانتزی و شوخ طبعانه پیدا می کند نیز در روان به نظر رسیدن جریان حرکت فیلم بسیار موثر بوده است.
نکته جالب توجه دیگر ترکیب سارا بهرامی و حامد کمیلی آن هم در فضایی کمیک است.به جد بر این باورم که این ترکیب به خوبی از کار درآمده و کاملا قانع کننده جلوه می کند.حضور این دو بازیگر در فضایی که تقریبا برای هردو آنها تازگی داشته ریسک بزرگی بوده که به نتیجه ای قابل قبول ختم شده است.موقعیت های دو نفره این دو در فیلم حتما جز سکانسهایی خواهد بود که حضور مخاطب در سینما برای تفریح و تفرج را با نتیجه ای رضایت بخش همراه خواهد کرد.